محرم آمد و ماه عزا شد                                                       مه جانبازی خون خدا شد جوانمردان عالم را بگویید دوباره شور عاشوار به پا شد فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده کسی میان این دل، خیمه ماتم زده فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد محرم ماه الفت با جنون است چراغ کوچه هایش بوی خون است محرم حرمت خون است و خنجر تلاطم می کند حنجر به حنجر فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، ماه عزای حسین سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد دمید روح غم اندر تن مه غم عالم تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم آمد و ماه عزا شد                                                       مه جانبازی خون خدا شد جوانمردان عالم را بگویید دوباره شور عاشوار به پا شد فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده کسی میان این دل، خیمه ماتم زده فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد محرم ماه الفت با جنون است چراغ کوچه هایش بوی خون است محرم حرمت خون است و خنجر تلاطم می کند حنجر به حنجر فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، ماه عزای حسین سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد دمید روح غم اندر تن مه غم عالم تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم آمد و ماه عزا شد                                                       مه جانبازی خون خدا شد جوانمردان عالم را بگویید دوباره شور عاشوار به پا شد فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده کسی میان این دل، خیمه ماتم زده فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد محرم ماه الفت با جنون است چراغ کوچه هایش بوی خون است محرم حرمت خون است و خنجر تلاطم می کند حنجر به حنجر فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد باز محرم رسید، ماه عزای حسین سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد دمید روح غم اندر تن مه غم عالم تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

بسم الله الرحمن الرحیم   

زندگینامه بردار شهید عبدالکریم تیغ کار

ان تتقوالله یجعل لکم فرقانا

"پرواپیشگان بی پرواازمرگ باشعله ی مقدس عشق در جان خندان رفتندوآنان که شبانگاه اشک تضرع ریختندو گونه برخاک گلگون جبهه نهادندوبربال ملائکه الله در بارگاه محبوب راه یافتندودرخلوت رازناک انس منزل ومأواگزیدند.اینان بی تاب ترازذره ی اندیشه وصال خورشیدداشتند.وپرشتاب از قطره به آغوش دریامی اندیشیدند.بارقه ی کربلابرجانشان تابیده بودوکام تشنه وعطش ناکشان حلاوت محبت محبوب یافته بود.گذری بر حیات پرشوروالهام بخش این عزیزان مطالعه ایمان واخلاص وایثاراست.وخدمتی تاانسان درخویش تأمل کند.وضعفهاوکاستیهای خویش بیابندودر آینه شفاف وبی غباراین عاشقان به مطالعه ومرورخویش بپردازد. اما کدام قلم وبیان می تواند اقیانوس را بابا قطرههابازگوید.وعظمت روح شهیدان را درفضای تنگ صفحات ترسیم کند.شهید ازگسترها،اندیشه ها وتصورات قراتر است.کلام با شهیدمی شکند وقلم عجز خویش فریاد.امابرای ماندگارکردن این حماسه های نامداروانتقال،این ارزشهای جاودانه مسئولیت نگارش وثبت این زندگیهاو شهادتهای پرشوروطپش است."

واینک حماسه ی17ساله ای را به مطالعه می نشینیم که جانی سوخته ازمحبت حسین داشت ولی بی تاب وصل کربلا؛اوعبدالکریم تیغ کارحلقه ای ازسلسله شاهدان سرزمین ایمان واخلاص است.شهید عبدالکریم رادرصفای باطن،درصداقت و پاکی،درصمیمیت و یکرنگی ودرعشق بی شائبه وعمیقش نسبت به ابا عبدالله می شناختند. شگفتا17سال واین همه عظمت،عبدالکریم سواریکه تازمیدان،معرفت ومحبت بود.0

ادامه مطلب...

کودکی که در آتش نسوخت

در زمان حضرت عیسى(علیه‎السلام)، زنى صالح و عابد، زندگی می کرد. وی وقتی زمان نماز فرا مى‎رسید، هر کارى که داشت رها و به نماز مشغول مى‎شد. روزى هنگام پختن نان، مؤذّن بانگ نماز فرا داد. زن نان پختن را رها کرد و به نماز مشغول شد؛ چون به نماز ایستاد، شیطان در وى وسوسه کرد که: «تا تو از نماز فارغ شوى، نان‎ها همه می‎سوزند.» زن به دل جواب داد: اگر همه نان‎ها بسوزد بهتر است که روز قیامت تنم به آتش دوزخ بسوزد. بار دیگر شیطان وسوسه کرد که: پسرت در تنور افتاد و سوخت، زن در دل جواب داد: اگر خداى متعال قضا را بر این قرار داده که من در حین نماز و پسرم به آتش دنیا بسوزد؛ من به قضاى خداى تعالى راضى هستم و از نماز فارغ نمى‎شوم که خداوند خود، فرزندم را از آتش نگاه دارد. شوهر زن به خانه آمد، زن را در حال نماز دید و نان‎ها را در حالی که سوخته نشده بودند در تنور دید و فرزندش را دید که در آتش بازى می کند به قدرت خداوند، یک تار مویش نیز سوخته نشده بود و آتش بر وى بوستان گشته است. چون نماز زن تمام شد، شوهر دست وى گرفت و نزدیک تنور آورد و در تنور نگریست، فر زند را به سلامت دید و نان‎ها را نیز نسوخته دید. مرد در عجب ماند و خدا را شکر کرد  و زن نیز سجده شکر کرد. مرد، به همراه فرزندش به نزد حضرت عیسى(علیه‎السلام) رفت و جریان را به حضرت گفت. حضرت عیسى گفت: برو از زنت بپرس که چه معامله‎ای با خدا کرده است و چه رازی با خدا دارد؟چرا که اگر مردی این کرامات را داشت به وی وحی می‎شد. شوهر نزد زن آمد و از راز این جریان پرسید. زن گفت: - کار آخرت را در مقابل کار دنیا جلو انداختم. - هرگز بدون طهارت نبودم. - چون وقت نماز می‎شد همه کارها را رها می‎کردم و مشغول نماز می‎شدم. - هر کس به من جفا می‎کرد و دشنام می‎داد، کینه‎ای از وى به دل نمی‎گرفتم و به او پاسخی نمی‎دادم و به خدا واگذار می‎کردم. - به قضاى الهی راضى بودم. - فرمان خدا را تعظیم داشته و اطاعت می‎کردم. - بر مردم رحم داشتم . - نماز شب و نماز ظهر را ترک نکردم. حضرت عیسى(علیه‎السلام) فرمود: اگر این زن مرد بود پیامبر می‎شد.(کنایه از این که این اعمال، کارهای پیامبران است.)   مسئله نسوختن طفل در تنور آتش، مسئله‎اى است که دو بار قرآن مجید بر آن شهادت داده است، یکى حضرت ابراهیم(علیه‎السلام) در زمان نمرود و دیگر در مورد حضرت موسى(علیه‎السلام) در دوران ک ودکى در عصر فرعون. مسلم است که هر کس با تمام وجود تسلیم خداوند شود، خداوند هر مشکلى را برایش سهل و آسان و هر چیزى را به فرمان او در می‎آورد. چنانچه فرموده‎اند: «اَلْعَبُودِیَّةُ جُوْهَرَةٌ کُنْهُهَ الرُّبُوبِیَّةُ؛ بندگى، حقیقتى است که در ذات آن مالکیت بر هر چیز نهفته است.» برگرفته از عرفان اسلامی (شرح جامع مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه)، ج 2، حسین انصاریان.